010: Pozwól sobie czuć, co czujesz.

Rozdział jest dziwnie długi, bo dodałam tu kawałek z poprzedniego. Jest jakby scena dla dorosłych, więc, ekhem, osoby poniżej 18 roku życia są proszone o ominięcie. Czytacie na własną odpowiedzialność! Chociaż wiem, że i tak tego nie zrobicie. Enjoy :)
___________________________________________________________
Harry obniżył swój wzrok, trzymając usta milimetry od moich.- Pragnę cię, Bailey.- jego niski głos odbił się echem w mojej głowie.
Kolana mi zmiękły, gdy usłyszałam jego słowa. Spojrzałam w jego oczy, nie mógł wykorzystywać na mnie swoich umiejętności, jgo oczy wciąż były zielone!
Próbowałam unikać kontaktu wzrokowego, podniecał mnie. Jego seksowny uśmiech, niski głos i brytyjski akcent. Jak mogłam czuć wobec niego taką nienawiść, a jednocześnie być tak zachwycona?
-Patrz na mnie.- rozkazał.
Nieśmiało spojrzałam w jego oczy, były ciemne i zasnute pożądaniem.
-Pocałuj mnie, Bailey.- przysunął się bliżej.- Pocauj mnie, teraz.- jego głos był zdenerwowany, i... bardzo, bardzo pociągający.
Z wahaniem przycisnęłam swoje usta do jego. On automatycznie oddał pocałunek, wkładając w niego pasję i żądzę.
Język chłopaka wcisnął się pomiędzy moje wargi. Tak bardzo, jak szorstki ten pocałunek był, wciąż czułam motylki w brzuchu.
Przesunął usta na moją szczękę.- Skacz.- wyszeptał cicho.
Nie zrobiłam niczego, moje nogi wciąż utrzymywały się w tym samym miejscu na podłodze.
Nasze oczy się spotkały. Szczerze... przerażały mnie. Były takie wściekłe, i... i...
Jego kolano wcisnęło się pomiędzy moje nogi, uderzając mnie w krocze i sprawiając, że jęknęłam. Moje palce zwisały ponad ziemią. Harry naprawdę wiedział, co robił. Dał mi wybór. Mogłam pozostać w tej pozycji, z kolanem pomiędzy moimi udami...
Lub mogłam owinąć swoje nogi wokół jego ciała i uśmierzyć ból.
Poniosłam nogi i objęłam nimi jego tors.
Harry uśmiechnął się i kontynuował całowanie mojej szyi.- Dobry wybór.- wyszeptał. Ręce wampira przesunęły się w dół, na moje biodra, które delikatnie masował. Nikt wcześniej nigdy nie robił mi czegoś takiego. Pokochałam to, było takie gorące.
W tym momencie nie dbałam o konsekwencje, złapałam za jego kark i przyciągnęłam bliżej siebie, sprawiając, że nasze usta ponownie się spotkały.

~

-Harry Stylesie, zejdź do cholery na dół! I lepiej miej ze sobą tą pieprzoną dziewczynę, zniszczyła moje firanki i nie jestem szczęśliwy z tego powodu!- zdenerwowany głos Louis'ego rozbrzmiał w małym domu.
Przerwałam pocałunek i schowałam głowę w ramieniu Harry'ego, przygryzając je w próbie powstrzymania śmiechu.- On je kupił?
Chłopak zachichotał i postawił mnie na nogi.- Tak, odwiedził siedem różnych sklepów żeby je znaleźć.- wywrócił oczami.
Wybuchnęłam niekontrolowanym śmiechem.- Siedem różnych sklepów?- wykrztusiłam przez śmiech.
Przerwał nam wściekły Louis, przepychający się przez drzwi.- Słyszę was!- jęknął.- Jak wy byście się czuli, gdyby ktoś zniszczył wasze firanki?
Reszta chłopców wsunęła swoje głowy za drzwi, a ich widok przypomniał mi, że muszę uciec. Przybrałam na twarz fałszywy uśmiech i robiłam małe kroki w stronę okna.
-Hej, um, co wy tu robiliście?- zapytał Niall, unosząc brew.
Gapiłam się na niego, a on tylko się uśmiechnął.- Nic.- odparłam surowo.
-Założę się, że się obściskiwali!- obwieścił Zayn.
Pozostali śmiali się razem z nim, ale Harry'ego oblał róż na policzkach.
Nastrój w pomieszczeniu był bardzo wesoły, a ja musiałam to naprawić.- Nie, Harry po prostu rzucał zboczone komentarze i się do mnie przyciskał.- przepychałam się dalej i dalej w stronę drzwi.
Ich usta po kolei się rozchylały, kiedy odwróciłam się i mogłam prawie poczuć oczy Harry'ego wysyłające w moją stronę płonące strzały.
-Gapienie się na mnie w niczym nie pomoże, Harry. Chyba że to jedna z twoich głupich wampirzych sztuczek?- pochyliłam głowę i oparłam ją o futrynę.
Zayn, Liam, Louis i Niall oniemieli, ale Harry był wściekły.
-Wiesz, że to nie tak było, Bailey.- ściskał i rozluźniał swoje pięści.
Położyłam palec na podbródku, i udawałam zdezorientowaną.- Cóż, tak to pamiętam.
W jednej sekundzie, Harry pojawił się przede mną, a Zayn i Liam go przytrzymywali.
-Ty mała suko!- splunął.
Miałam przewagę ze względu na obecność wampirów i kontynuowałam.- Co robisz, Harry? Mam tu swoich osobistych ochroniarzy, którzy cię trzymają.- uśmiechnęłam się i oparłam plecy o ścianę.
Jego zielone oczy zniknęły, zmieniając się w te ciemne, złe i czerwone. Skóra chłopaka zbladła, a kły wysunęły się na dolną wargę.
-Jest w wampirzym trybie, chłopaki, pomóżcie!- wykrztusił Zayn.
Mój żołądek zaczął się ściskać, ale stałam na miejscu z tą samą pewną siebie miną.
Niall i Louis również złapali za jego ramiona. Miałam szanse na ucieczkę, wszyscy się teraz nawzajem przytrzymywali, a uspokojenie Harry'ego mogło zająć chwilę. Moje oczy powędrowały do schodów, to tam, słodka, słodka wolność.
-Nawet nie myśl o uciekaniu!- Liam warknął.- Możemy cię wyczuć w całym mieście.
-A co jeśli wyjadę?- odgryzłam się.
Harry ryknął i zaczął szarpać się bardziej, próbując uwolnić się z ich uścisku. Cofnęłam się i ponownie uderzyłam plecami w ścianę. Wyglądało na to, że on zawsze miał nade mną kontrolę.
-Kiedy zaczniesz uciekać, puścimy Harry'ego i on cię złapie.- wysapał Zayn.
-Nie zabiłby mnie, obiecał!- odpowiedziałam.
Oczy chłopaka robiły się ciemniejsze, jeśli to w ogóle było możliwe.- Nie zawaham się!- syknął przez zaciśnięte zęby.
-Cholera! Jest silny, chłopaki, trzymajcie mocniej!- instruował Louis.
Zaczęłam panikować. Przycisnęłam się bardziej do powierzchni ściany i mocno zacisnęłam oczy.
-Czy Bailey się boi?- jego diaboliczny, niski głoś wypełnił pokój. Mogłam poczuć jego oddech na swojej twarzy, ten zapach mięty, właśnie ten, kiedy go całowałam.
-Bailey, mów do niego, uspokój go!- mówił Niall.
Zaśmiałam się i przewróciłam oczami.- Nie.
-Proszę, dłużej go nie utrzymamy!- błagał Zayn.
Patrzyłam na ich proszące oczy, a potem w te szaleńcze Harry'ego. Wzięłam głęboki oddech, zanim nie pochyliłam się i wyszeptałam do niego.- Harry, uspokój się.
Warknął i rwał się mocniej, próbując się do mnie dostać.
-Harry, proszę, przepraszam. Po prostu... uspokój się.- z wahaniem położyłam ręce na jego ramionach.- Zrelaksuj się, jego okej, spokojnie...- uspokajałam go.- Shhh.- wzięłam kolejny krok do przodu i przycisnęłam kciuk do jego policzka.
-Ostrożnie, Bailey.- Louis mnie ostrzegł, ale zatrzymałam się w tej samej pozycji.
-To ja, Harry.- uśmiechnęłam się promiennie, co sprawiło, że jego kły znów się pojawiły.
-Powiedziałeś, że nie zrobisz mi krzywdy.
To zdawało się przykuć jego uwagę, bo jego oczy w momencie pojaśniały, a ciało zabrało koloru. Wzrok chłopaka powędrował ze mnie na uścisk ośmiu rąk, którymi był przytrzymywany.
Odetchnęłam z ulgą i ścisnęłam grzbiet nosa.- Było blisko.- zachichotałam.
-Zayn, zabierz ją na chwilę na dół.
Ręka owinęła się wokół mojej talii, więc poszłam za ciemnowłosym chłopakiem do salonu.
Opadłam na kanapę, a Zayn powtórzył moją czynność.
Siedzieliśmy w ciszy przez kilka minut, zanim nie przemówił cicho.- Nigdy nie widziałem, żeby ktoś to zrobił, uspokoił go w tej sposób.
Spojrzałam na niego.- Inni nie są tak wyjątkowi jak ja.
-Nie, mówię poważnie. W ten sposób Harry zabił tamtą dziewczynę. Stało się dokładnie to samo. Byli ze sobą na chwilę, a ona go wkurzyła. Stracił kontrolę, a my nie potrafiliśmy go utrzymać. Próbowała go uspokoić, mówiła, że przeprasza. Ale on się wyrwał i zabił ją w gniewie. Po tym nie wychodził ze swojego pokoju przez dwa miesiące, w końcu wyważyliśmy jego drzwi i znaleźliśmy go na łóżku, konał z głodu.
Ściągnęłam brwi.- Zabiłby mnie.- urwałam na końcu.
-Nie, nie sądzę.- Zayn przysiadł.- Zachowuje się inaczej kiedy jest przy tobie, nie widzisz tego Harry'ego, którego widzimy my.
-A kim jest ten Harry?- oparłam swój podbródek na ręce. Dokąd z tym zmierzał?
-Jest miłym gościem, uroczym, miłym, opiekuńczym... Cóż, chce nim być.- dodał.
-Dlaczego nie jest taki przy mnie?- zapytałam.
-On myśli, że go nienawidzisz. Ale ja wiem, że cię lubi.
-Zayn, nie bądź idiotą, on mnie nienawidzi!- posłałam mu spojrzenie zatytułowane "żartujesz ze mnie?".
-Nie, to nieprawda.- spojrzał prosto w moje oczy.- I wiem, że ty tym bardziej go nie nienawidzisz.
Prychnęłam i przewróciłam oczami.- Zamknij się, szczerze go nienawidzę!- zacisnęłam szczękę, Zayn mnie wkurzał.
-Nie okłamuj się! Raz, jeden raz, pozwól sobie czuć to, co czujesz!- po wypowiedzeniu tych słów wstał i zaczął wspinać się na schodu.
Spojrzałam na swoje stopy.
Co czułam?